lunes, 2 de octubre de 2017
Otra pandereta
domingo, 24 de septiembre de 2017
L'àvia Lola
martes, 19 de septiembre de 2017
La espera
lunes, 18 de septiembre de 2017
Terrats de Barcelona
viernes, 25 de agosto de 2017
Bella Maggiorata
MSM
jueves, 17 de agosto de 2017
Bella Barcelona
Ciutat Comtal, ciutat preciosa
que mires cap el mar amb amor,
amb els braços oberts als visitants
que volen respirar el teu olor mediterrani.
No permetis que l'odi i la maldat t'envoltin.
No permetis que els més bojos escampin la por pels teus preciosos carrers.
No permetis que la foscor s'apoderi de tu.
Ciutat mediterrània, ciutat del meu cor i de les meves entranyes, no tinguis por.
Bella Barcelona, sempre teus. Sempre nostra. Estem amb tu. T'estimem.
MSM
jueves, 10 de agosto de 2017
Have a wonderful juice
La vaig veure des d'un taxi i vaig córrer a fer-li una foto sense ella saber-ho. Mirada perduda darrere una finestra amb un ball particular de tamborets a peu de carrer. Què amagaria aquella història dins del bar? Fascinant.
Volar
jueves, 20 de abril de 2017
El piano
Un piano vell, unes pintures i una escultura. Uns canelobres que queien a trossos indicaven el pas del temps inexorable per aquelles mans invisibles als ulls dels espectadors.
Un piano viejo, unas pinturas y una escultura. Unos candelabros que caían a trozos indicaban el paso inexorable del tiempo por aquellas manos invisibles a los ojos de los espectadores.
An old piano, some paintings and a sculpture. Candelabra falling to pieces indicated the inexorable passage of time by those hands invisible to the eyes of the spectators.
MSM
sábado, 15 de abril de 2017
En un castillo perdido...
sábado, 11 de marzo de 2017
Carta de cumpleaños
A mi hijo:
Un día le contaré que cuando tenía un mes de vida, mamá decidió que todo iría mejor por separado con papá. Por desgracia, hay historias así de crudas y reales, que no son lo que una siempre había soñado.
Un día le contaré que sus padres no se quieren, no son amigos; sólo les toca entenderse porque ellos decidieron llevarlo hasta aquí. Así de duro, así de claro. Pero que, a pesar de esta situación que él no ha elegido, sus padres estarán a su lado, cada uno a su manera.
Un día le volveré a pedir perdón por no haberle podido dar un núcleo familiar unido y lleno de amor. De verdad que yo quería, pero fue imposible. A cambio, le explicaré que le he dado una familia que lo ama incondicionalmente, y unos amigos que le quieren igualmente.
Un día le contaré que yo siempre he hecho mucho más de lo que me tocaba para que pudiera ver a su hermana y su familia paterna, que viven a 700 km. Le seguiré recordando que tiene que quererlos mucho aunque no los vea tanto como quisiera porque la familia es sagrada, venga de donde venga. Y eso mamá lo tiene muy claro.
Un día le contaré que, cuando nació, curiosamente, no lloró. Le confesaré que yo tampoco; ya lo había hecho bastante, meses antes pensando en el ambiente familiar que se encontraría al salir.
Un día le contaré que sus dos primeros años fueron muy difíciles para mí. Que me costó mucho aceptar esta maternidad que yo había soñado feliz y en pareja y que acabó rota, traumática, en medio de una separación complicada, de una depresión postparto... y que yo no tuve la paciencia que en aquellos momentos se necesitaba. Le volveré a pedir perdón. No supe hacerlo mejor.
Un día le contaré, por supuesto y en mayúsculas, que los abuelos me ayudaron incondicionalmente a sacarlo a él adelante y a superar esta entrada a la maternidad tan y tan complicada. No se lo podremos agradecer lo suficiente.
Un día le contaré que no tiene fotos bonitas de estudio de cuando era bebé, de esas que todo el mundo hace a sus hijos cuando nacen, porque mi cuerpo y mi cabeza no estaban para fotos. Era un tema muy pendiente que resolvimos hace pocos meses por fin y ahora tenemos un álbum precioso.
Un día le contaré que le pusimos Aníbal porque es un nombre fuerte, potente, con carácter, mágico... como es él. Porque él es un luchador que, con un año, estuvo tres semanas ingresado en el hospital por una infección en la cabeza del fémur. Una infección que sólo supo ver nuestra salvadora con su ojo clínico de pediatra de urgencias. ¡Y está saliendo del todo adelante! Gracias es poco.
Un día le contaré que él es mi todo, mi vida, mi aire, mi dolor de cabeza. Que, como mamá, haré lo que haga falta para que sea feliz, que tenga unos buenos valores, que sea buena persona.
Un día le contaré que siempre somos más fuertes de lo que pensamos y que, cuando la suerte se escapa de nuestro lado, tenemos que hacer caso a nuestra querida Dory: "Sigue nadando, sigue nadando, just keep swimming!". ¡Que mire hasta donde hemos llegado!
Un día le daré las gracias a él, a Aníbal, por hacerme descubrir cosas de mí que yo no sabía que podía hacer. Le diré gracias por hacerme ser la mami que soy hoy.
Un día le contaré que su sonrisa llena de alegría cada día de mi vida.
Un día le recordaré que somos un gran equipo.
Hoy mi pequeño cumple 4 años y no puedo sino dar gracias a mi ángel de la guarda o a quien sea por haberlo puesto en mi camino. Por alguna razón lo ha hecho. Y yo estaré a su lado cada momento hasta que él quiera o la vida me deje.
¡¡FELICIDADES PEQUEÑO ELEFANTE!! ❤️
MSM
lunes, 6 de marzo de 2017
Acróstico del verbo amar
Poeta errante de teclado sutil, de
Alma inmortal y corazón desnudo,
Bravo caballero de letras y voces
Locas que gritan vida y amor.
Olvidaron los gigantes que el mundo es grande, que
Los ángeles están por todas partes, que las
Órbitas de aquel enemigo idiota se vuelven
Patrimonio de los que nos soñamos pequeños, hijos
Enamorados de unos amantes inocentes con
Zapatos sabedores de que, matando de amor, soñar nos hacen.
Acróstico para Pablo López
(la primera letra de cada verso forman su nombre)
MSM